Liefdeloze tijden
Ik weet niet hoe het voor jou is, maar ik vind deze Cojonatijd echt een beproeving.
Het is zo zoeken en aftasten en afstemmen. Waar zit jij, waar zit ik zelf?
Hoeveel van wat er altijd geweest is is nog steeds hetzelfde.
En vooral vind jij mij nog wel lief als ik met jou deel over wat ik denk en voel ...
Het is net alsof we onszelf en elkaar opnieuw moeten uitvinden.
Het is een bijzonder uitdagende zoektocht naar liefde. In een nogal liefdeloze tijd.
De liefde voor jezelf en het verlangen om daarin goed voor jezelf te blijven zorgen en tegelijk in contact te willen blijven met de compassie voor je naasten, hoe moeilijk soms ook.
Daarin worden momenteel de contouren van aardig gevonden worden, pleasen, geaccepteerd willen worden, messcherp afgetekend. Zij zijn op dit moment de grootste en vervaarlijkste draken op ons pad.
Met name voor ons vrouwen. Wij die het liefst verbinden en verzorgen. Wij die vrede kiezen.
Ik voel dat het de hoogste tijd is voor iets.
Ik voel dat ik me niet langer mag verschuilen achter 'het braafste meisje van de klas zijn', maar dat het de hoogste tijd is om kleur te bekennen. M'n ware gezicht te laten zien; mijn hart te laten spreken.
Niet dat ik tot nu toe een leugen geleefd heb, maar stiekem koos ik toch altijd wel voor veilig.
Dus je mocht me wel zien, maar altijd net zo dat het in elk geval geen aanstoot gaf.
Ik vermoed dat jij daar ook wel iets van in jezelf zult herkennen ...? ;)
En ik geloof dat die tijd nu voorbij is.
Dat ik mijn pure zelf mag gaan laten zien (for better or for worse), uiteraard in alle respect naar jou.
En andersom hoop ik dat jij je ook uitgenodigd zult voelen om hetzelfde te doen.
Daarbij geloof ik namelijk nog iets.
Dat de vrouwen van nu, echt een verschil kunnen gaan maken. Letterlijk in de wereld.
Ik geloof dat de wereld zo ontzettend toe is aan vrouwen die kleur bekennen en niet langer bang zijn.
Omdat in de vrouw een magische kracht zit om alles en iedereen met elkaar te verbinden.
De natuurlijke beweging van het vrouwelijke is niet oorlog en vernietiging, maar vrede en verbinding.
Maar daarvoor moet zij wel opstaan.
Opstaan en kleur bekennen.
Dat is de voorwaarde.
We are learning to stand in the fire and not be burned.
We are learning to stand in the fire and be safe.
(citaat van Lori Lad)
Mijn passie ofwel roeping (roeping pfff, dit brengt dus bij mij wat ongemak haha) is altijd al geweest om vrouwen bij elkaar te brengen, omdat ik gezien heb hoe bezielend en bekrachtigend dat is.
De retraiteweek Zin, Zen & Zaligheid heeft dat ook weer laten zien. Wat een warmte, liefde, lol en genieten was dat weer met elkaar. Wat een cirkel van vrouwen kan doen!
